Leefstijlcoach, veranderaar, hardloper, wandelaar, reiziger, bewonderaar van het buitenleven, natuurliefhebber én bovenal moeder en partner van...

Ergens in de lente van 2016. Dat was hét moment.
De opbouw was allang begonnen, maar tijdens het ontbijt in een Duits hotelletje keek ik naar een tafereel in de ontbijtzaal. Achter mijn goed gevulde bord met allerlei heerlijkheden, vooral zoete lekkernijen, merkte ik een gezin op. Vader, moeder en twee kinderen. En zij waren druk met het snijden van komkommer en tomaatjes.
En ik dacht: "Pffff.... ligt er zoveel lekkers voor het grijpen en dan neem je dat? Jullie hebben toch ook voor dat ontbijt betaald? Geniet er dan toch ook van!:.

Terwijl ik hen heimelijk uitlachte was ik me totaal niet bewust van mijn overtuigingen en eigen gewoonten. Tot ik die avond moe op het bed plofte. We waren de hele dag op sjouw geweest en ik kon niet meer op mijn benen staan. Alles deed zeer. Ik was moe. En opeens moest ik aan hen denken. Die mensen. Van het ontbijt. Die slanke, sportief ogende mensen van het ontbijt.
Zouden zij ook zo moe zijn? Voor het eerst legde ik daar heel bewust de link tussen hoe ik me voelde en wat ik die dag gegeten had. En wat ik misschien beter had kunnen kiezen tijdens het ontbijt.

Na dat weekend nam mijn wil om te veranderen alleen maar toe. Ik had nieuwe kleding gekocht, maar zag thuis pas dat het zwangerschapskleding was. Kom op, mijn jongste was 11 jaar en een zwangerschap zat er voor mij echt niet meer in!
Die zomer lukte het me, na ruim dertig jaar, definitief te stoppen met roken.
Een tijdje later kocht ik een sportfietsje. Ik ging meer bewegen en verdiepte me in koolhydraatbeperking. Ik viel af. Ik bewoog meer en ik merkte dat ik minder pukkels en ontstekingen kreeg. Ook had ik minder vaak last van mijn rug. Mijn gedachten werden voorzichtig aan positiever. Ik voelde me blijer en gezonder. En ik zette door.

Mijn levenspad vervolgde zich sindsdien best slingerend en ik raakte ook zeker van het padje! Werd het te gortig, dan ging ik weer op zoek naar mijn focus, mijn kernwaarden; authenticiteit, verantwoordelijkheid en daadkracht. Steeds lukte het dan weer vertrouwen te krijgen in mezelf, in mijn plannen, in mijn denken, mijn doen. Op deze manier slaagde ik erin, ook wanneer het donker en zwaar was, altijd lichtpuntjes te zien. Wat maakte dat ik op de dag van vandaag door ging mijn mooiste en lichtste leven te leven.

In mijn ontwikkeling werd ik natuurlijk ook geconfronteerd met verwachtingen. Van anderen, van mezelf. Vanuit mijn familiesysteem, mijn omgeving. Ik heb heel veel lessen geleerd in de periodes dat ik 'fouten' maakte of, zoals ik het zelf liever zeg, een verrassende afslag nam. Toen het lukte om mijn lichaam en geest in balans te houden, moest mijn bedrijf eraan geloven ;-) Ik breidde uit, verhuisde keer op keer. Nam coaches aan en opende een winkel.
Maar uiteindelijk bleek dat niet het juiste pad voor mij. Ik keerde terug op mijn eigen pad en leerde van mijn lessen. Wat resulteerde in tijd om beter voor mezelf te zorgen en tijd te nemen om hard te lopen en te wandelen.

Geen hoogte- zonder dieptepunt. De absolute dieptepunten zijn het verlies van mijn vader in 2010 en het ongeluk van mijn oudste dochter Jessica in 2018. Daarna volgden meer pittige, uitdagende jaren. De verslavingen en psychose van mijn middelste dochter Yvanka, wat resulteerde in een ernstig delict leidde ertoe dat ze in de PI en forensische zorg terecht kwam. En wat had dat allemaal een impact. Op hen, op ons. Hoop, verdriet, boosheid, angst. Loslaten. Anders vasthouden. Het is vaak zó moeilijk en zwaar geweest.
Maar door overeind te blijven (ik weet soms echt niet hoe we dat gedaan hebben) ervaar ik elk dieptepunt ook als een hoogtepunt, want het bracht óók verbinding. Liefde, saamhorigheid. En de wetenschap dat we er voor elkaar zijn en met elkaar heel wat aan kunnen. Yvanka stuurde onlangs een berichtje over haar psychose; Ik haat je omdat je me brak. En ik hou van je omdat ik in de brokstukken vond wie ik eigenlijk was.

Ik merkte dat het me fysiek heel goed deed om mijn vrijheid, de vrijheid van mijn lichaam en geest, los te laten in de natuur. Ik ben gaan hardlopen en heb daar veel plezier in gevonden.

Onze jongste dochter Tamara danst door het leven en geniet volop. Als ik haar en haar vrienden/vriendinnen zie voel ik zoveel geluk en liefde; dat het óók zo (goed) kan gaan maakt me heel dankbaar. En daarmee is het weer in balans '-)

Af en toe stil staan. Om je heen kijken waar je bent en checken of je op het juiste moment op de juiste weg bent. Dat is wat ik dagelijks doe. Voor mezelf, maar zeker ook met anderen, met cliënten. Ik werk zonder personeel, maar kan het niet alleen. In mijn werk is er altijd sprake van coöperatie. Zonder dat lukt het niet. Je komt bij mij wanneer je behoefte hebt aan het terugpakken van regie over jouw leven. Over jouw denken. Over jouw doen.
Je zult (her)ontdekken dat je anders kunt leren denken, waardoor je bewuster stapjes zet. In de richting waar jij jezelf hebben wilt.

Ik kijk ernaar uit jou te ontmoeten!